نیما به دنبال کار (قست سوم)

مامور عزیز بد جور مرا نگاه کرد..نگاهی که توی فیلما مامورا به خلافکارا می کنن و پرسید
شما حالتون خوبه اقا؟

منم که حسابی ترسیده بودم  چون تا حالا نزدیک با برادران نیروی قدرتمند انتظامی هم صحبت نشده بودم، جواب دادم:
نه چیزی نیست، یکم سردمه

مامور یه نگاهی به پیراهن استین کوتاهی که تن من بود کرد و چیزی نگفت

البته می دونستم تو دلش حتما چیزی گفته 

منم با خودشون هل دادن بردن توی حیاط همسایه

بعد از چند کلمه صحبت با همسایه منو با  انگشت نشون دادن و گفتن این آقا هم پشت در ایستاده بود، شما میشناسینش؟

آقای همسایه هم یه نگاهی به من انداخت و چند لحظه ای ساکت شد

ترسیدم به خاطر اینکه زودتر به موتورش برسه بگه همین دزده

ولی یگفت: آره این آقا همسایمونه. دانشجوئه، و از صبح تا شب میره دنبال کار

و منم نفس راحتی کشیدم

برادران بزرگوار پلیس منو آزاد کردن و منم بعد از تشکر از برادرا  با سرعت برق رفتم خونه

و داشتم به اتفاق چند دقیقه پیش فکر می کردم و رنگم شده بود مثل گچ زرد زرد (این گچا جدیده و رنگش زرده)و خود کشی رو یادم رفته بووود...که خواب رفتم

بیدار که شدم

ساعت تقریبا 11 شب شده بود

احساس گرسنگی کردم

پاشدم برم یه چیزی بخورم، شاممو آوردم جلوی تلویزیون (غذایی که از شب قبل توی یخچال مونده بود و دوباره گرمش کردم) بخورم

داشت فیلم نشون میداد، فیلم پلیسی و گروگان گیری و بزن بزن و تعقیب و گریز

منم که با تجربه چند ساعت پیش احساس قرابت با برادران پلیس توی فیلم میکردم و خودمو از خودشون میدونستم با تمام وجود فیلمو نگاه می کردم

وسطای فیلم که یگان ویژه از هلیکوپتر (بالگرد) پایین اومدن، یه حسی بهم گفت:

نیما تو هم میتونی، توهم چیزی از این برادران همیشه در صحنه کم نداری

منم تصمیم گرفتم برم پلیس بشم اونم یگان ویژه

این داستان ادامه دارد...

.......

کارت شارژ بخرید چون فعلا این تنها منبع درآمد جیب مبارک ما است